Rociel (przeniesione...naprawdę zasłużył ;)

Desmei

Właśnie, miłość i strach, przy czym drugie tak naprawdę wyklucza pierwsze. Rociel pragnął miłości opartej na bezwzględnym oddaniu i uwielbieniu, takiej która tylko bierze, a nie daje niczego w zamian. Alexiel chyba bardziej stanowiła dla niego wyzwanie, właśnie jako ta jedyna, która mu się oparła.

Anael

Hmm,w zasadzie to prawda Cool

Alexiel od początku go odrzucała,a Rociela to głęboko ugodziło w jego miłość własną,w końcu to on był tym "ukochanym dzieckiem Boga" o największej pozycji w Niebie.Ja na początku czytania mangi (czyli wiele lat temu Smile

) sądziłam że on najbardziej życzy jej śmierci, ale potem zaczął się rozklejać i wspominać,co dało mi trochę do myślenia, zwłaszcza po przeczytaniu 3 tomu(ta scena z Setsuną i Sarą w hotelu Embarassed

)

Desmei

No, ale przyznam, że w II tomie mnie nieco zaskoczył. Nie przypuszczałam, że jest jednak tak przywiązany do Katana, że jednak, no cóż...naprawde potrzebuje kogos oprócz własnego odbicia.
W sumie to żal mi się go robi, chyba sam do końca nie wie, czego potrzebuje. Jest taki pełen sprzeczności, nawet w stosunku do Katana. W I tomie mówił mu, że gdy widzi tę jego dobroć i czystość, to chciałby je zniszczyć, w II zaś, że tak bardzo nie chciał, by Katan stał się podobne do niego. Smutne, ot.

Alexiel

Rociel bezwzględnie kocha Alexiel jako coś nieodłącznego. Dlatego nie może uwierzyć, ze go odrzuciła, sprzeniewierzyła się Bogu etc., to popycha go do znalezienia Alexiel za wszelką cenę. On nie chciał jej zabić, chciał zrobić to Katan, potem Kirie... Ach, Rociel. Lubiłabym Cię bardziej, gdyby nie ta trumna w Twoim niebiańskim pałacu.

Desmei

No nie wiem, czy tak do końca nie chce jej zabić. Chce, by ona mu się poddała, jak wszyscy. A co zrobi, jeśli Alexiel znowu mu się sprzeciwi?
Ech, o tej trumnie nawet nie wspominaj...:/ Aczkolwiek, jak wspomniałam, nie podejrzewałabym Rociela o taką troskę. Ani tym bardziej o te- niemalże- lamenty nad wspomnianą trumną.

Asmode le Clodde

Hih... rozmowa czy Rociel chce zabić czy nie, swoją "umiłowaną siostrzyczkę" jest bezsensu. Bo jak dobrze wszyscy wiemy, Rociel jest niezrównoważonym psychicznie psycholem. A co za tym idzie: sam do końca nie wie czego chce, i równie dobrze może w jednej chwili pragnąć ją zabić, by w następnej po bratersku przytulić (bardzo hardore'owy przykład X3 mhm).
Tak więc ciężko jest się zagłębiać w te poplątane meandry umysłu "szalonego anioła", bo nic do końca nie jest - i nie będzie pewne - w jego postępowaniu i kierujących nim motywach. Próbowanie tego zrozumieć, równa się próbie ułożenia puzzli z kilkonastoma brakującymi kawałkami. Praca bezsensowna, zbyteczna i niewdzięczna. Na dodatek nie przynosząca korzyści. Bo się po prostu nie da! Rolling Eyes

Zresztą - powtórzę się - on sam gubi się w swoich uczuciach (i odczuciach), i nie ma pojęcia o co mu chodzi z Alexiel.
A że bez przerwy pragnie ją znaleźć, no cóż - więź bliźniaków. Taka nieco podrasowana i super-mityczna!
Niejako w legendach uważa się, że bliżniaki są "jedną duszą, na skutek interwnecji złych demonów, zamkniętą w dwóch ciałach." (patrz chociaż historia z Kastorem i Polluksem)
I myślę, że pani Yuki z tych wierzeń nieco skorzystała; i tak Rociel i Alexiel - "jak plus i minus" - przyciągają się do siebie, bo żadne nie może istnieć bez tego drugiego. Nieustawicznie odczuwają swą obecność... i łakną jej.
No i to by w sumie tłumaczyło, dlaczego Rociel tak zapamiętale szuka siostrzyczki.
Naciągane, wiem.
Ale jakie prawdopodobne! Wink

Desmei

Hm, nie mogę się w pełni zgodzić. Sprowadzanie Rociela jedynie do roli irytującego psychopaty (którym po części jest), to jak sprowadzanie go np. do roli jedynie maniakalnego narcyza (którym jest także), co jest właściwie upraszczaniem na siłę tej- bądź co bądź- złożonej postaci. "Angel Sactuary" charakteryzuje się tym, że żaden z bohaterów nie jest tak naprawdę jednoznaczny, tak samo Rociel. Po pierwszym tomie mogło się wydawać, że wiemy o nim wszystko- maniakalny egocentryk z obsesją na punkcie siostry bliźniaczki. W drugim zaś, że opórcz tego całkiem rozsądnie potrafił zaplanować swoje dążenie do władzy, ma dość niejasne poczucie własnej wartości (no cóż, przedtem nie wyobrażałabym sobie "czy- ja- jestem- piękny?- Rociela" mówiącego, że jest "ekskrementem Boga") i że do szczęścia jednak nie wystarczy mu tylko lustro, bo właściwie to chyba trochę boi się samotności.

Asmode le Clodde

Brzmiało inteligentnie XD
I broń borze, nie rób ze mnie heretyka, ja nie spłycam Rociela! To nie było moim zamiarem! No nie! Miałabym spłycać moją ukochaną postać? O_O' <przepraszam cię, Rocielu, że to mój wcześniejszy post tak zabrzmiał!> Naprawdę nie chciałam, żeby to tak zabrzmiało!
Chociaż... właśnie uznanie go za psychopatę, jakby... pogłębia postać. W końcu nikt nigdy nie wie co taki chce, jaki naprawdę jest i o co mu chodzi.

Desmei

Ach, dobra, wyszło nieporozumienie Wink

Prawda, to jego wieczne psychiczne rozchwianie to w końcu jego cały urok. Raz potrafi działać chłodno i wyrachowanie, a innym wpada w tę swoją histerię, rozpacz czy obsesyjne myśli. Jest cudownie nieobliczalny. Ech, wykreowanie takiej postaci to marzenie chyba każdego twórcy... Rolling Eyes

Alexiel

A zaskoczę Was twierdzeniem, że 'psychiczni' działają bardzo, bardzo logicznie? Wprawdzie to logika znana tylko im, ale czasem wręcz przerażająco prosta.

Rociel 'psychiczny' dla mnie nie jest, to postać o tak złożonych, pozornie nieodgadnionych, ale właśnie zarazem przerażająco prostych motywach i bezwzględnych działaniach, że trudno, by nie pociągał... Niby w pierwszym tomie rzeczywiście został pokazany tak, że z góry założyliśmy, że jest zły, ale z drugiej strony... Mówi, że chce podporządkowania się Alexiel, ale to nie do końca prawda. Boli go, że ona wyrzekła się jego, nie kocha go, dręczy!... (mistrzowski moment miłości Setsuny i Sary w hotelu) Często się zastanawiam, co stałoby się, gdyby rzeczywiście i nagle Alexiel stanęła przed Rocielem. Jak zachowałby się? Co powiedział?

Dobry aniołek, któremu wpojono, że wszyscy mają go uwielbiać i dziwi się, dlaczego tak nie jest. Doprasza się o to. Wszelkimi możliwymi sposobami.

Asmode le Clodde

Desmei

Asmode le Clodde

Anael

Myślę ze w przypadku Rociela relacja łącząca go z Alexiel jest bardziej złożona.Niedawno czytałam bardzo ciekawą książkę,gdzie był temat o pomieszaniu pierwiastków męskich i żeńskich,skoro jedno jest organiczne a drugie nieorganiczne,to tak jak pozytywna i negatywna energia,jak słońce i księżyc,ogień i woda,i zastanawiałam się czy Rociel nie dążył do połączenia przeciwieństw w jedność,którą on i Alexiel tworzyli wcześniej,może w chwili narodzin, złączenia z nią na zawsze,trochę to pogmatwane Smile

taka zgodnośc przeciwieństw,bo Alexiel np.miała więcej cech męskich od swego lekko zniewieściałego braciszka,potrafiła walczyć jak mężczyzna,miała zdolności przywódcze,była odważna,silna,samowolna i uparta,więc powinna była raczej się urodzić mężczyzną Smile

co do Rociela,no cóż był w niektórych sytuacjach zachowywał się jak urażona dama,to tyle Question

Alexiel